Boże Ciało - święto Eucharystii. Główna Msza Św. z procesją o godz. 9.00. Zapraszamy. 

Święto Bożego Ciała powstało w XIII wieku pod wpływem nowych nurtów pobożności eucharystycznej, koncentrującej się nie na przyjmowaniu Komunii św., lecz na czci rzeczywistej obecności Chrystusa w znaku chleba i wina. Była to reakcja na herezję Berengariusza z Tours w XI wieku. Twierdził on, że przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa jest niemożliwa, ponieważ uwielbione Ciało Chrystusa znajduje się w niebie, a więc nie może równocześnie przebywać na ziemi, i to w wielu miejscach. Komunię św. rozumiał jako duchowe przyjmowanie Chrystusa. Do wprowadzenia święta Bożego Ciała przyczyniła się zakonnica. Była to bł. Julianna, augustianka z klasztoru Mont Cornillon w diecezji Lieoge w Belgii.

Objawienia Matki Boskiej w Fatimie miały miejsca kolejno: 13 maja, 13 czerwca, 13 lipca, 19 sierpnia, 13 września i 13 października. Ich głównym przesłaniem była konieczność nawrócenia, pokuty, modlitwy o pokój i koniec wojny (w latach 1914-1918 trwała I wojna światowa) oraz ofiarowania się Niepokalanemu Sercu Maryi.

Hiacynta opisała Matkę Boską, która ukazywała się dzieciom, jako Panią w białej sukni, promieniującą jak słońce. Jaśniała światłem jeszcze jaśniejszym niż promienie słoneczne, które świecą przez kryształowe naczynie z wodą.

W pierwszym objawieniu, które miało miejsce 13 maja, Maryja zapewniła dzieci, że przychodzi z nieba i poleciła im odmawiać różaniec, aby wyprosić pokój dla świata. Poprosiła je także, aby przychodziły w to samo miejsce przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13 o tej samej godzinie.

W drugim objawieniu Matka Boża powiedziała Łucji, że Pan Jezus pragnie posłużyć się jej osobą, by ustanowić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Obiecała przy tym, że dusze, które ofiarują się Niepokalanemu Sercu Maryi, otrzymają ratunek, a Bóg obdarzy je szczególną łaską. Ponadto Maryja zapowiedziała zabrać wkrótce do nieba Franciszka i Hiacyntę, co też się stało – Franciszek zmarł 4 kwietnia 1919 r., Hiacynta 10 lutego 1920 r.

Nowenna do Św. Brata Alberta przed odupustem parafialnym 17.06.2022

Wstęp:
W. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu.
O. Panie pospiesz ku ratunkowi memu.
W. Chwała Ojcu…
O. Jak była na początku…

(Wstęp odmawia się na początku, w każdym dniu nowenny)

Dzień pierwszy

Święty Bracie Albercie, którego Bóg dał naszym czasom za patrona i orędownika w codziennych zmaganiach o byt materialny oraz o kształtowanie naszej tożsamości religijnej i narodowej; przychodzimy do Ciebie, by nauczyć się wielkiej sztuki umiejętnego korzystania z daru życia i poszanowania prawa do życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, prawa wolności i ludzkiej godności.

Ty, który w każdym człowieku widziałeś obraz Boży i członka wielkiej rodziny ludzkiej, uproś nam ducha jedności i współodpowiedzialności, byśmy uznając Boga za wspólnego nam Ojca, wypełniali Jego Najświętszą Wolę, a miłując się wzajemnie, zdążali do obiecanego nam szczęścia w niebie.

Ojcze nasz… Zdrowaś  Maryjo… Chwała Ojcu…
Wezwanie:
W. Módl się za nami św. Bracie Albercie,
O. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:
Boże bogaty w miłosierdzie, Ty sprawiłeś, że św. Brat Albert dostrzegł w najbardziej wydziedziczonych znieważone Oblicze Twego Syna, spraw łaskawie, abyśmy za Jego przykładem stali się braćmi wszystkich potrzebujących, służąc im miłosiernym czynem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.