Radom A.D. 05.07.2020

w dniu 25 lecia

pracy organistowskiej

w parafii Św. Brata Alberta w Radomiu

Pani Ewa Burek Czcigodna Jubilatka

Pieśń jest potrzebą ludzkiego serca, wydobywa z niego radość i smutek, tęsknoty i nadzieje, wartości dawne i nowe. Jako wyraz duchowych przeżyć człowieka jest także ważnym składnikiem życia religijnego –  pieśnią tą darzy Pani naszą parafię już od 25 lat za co jesteśmy wdzięczni. W imieniu swoim jako proboszcz i parafian św. Barta Alberta w Radomiu pragniemy życzyć, aby Pani umocniona Bożymi łaskami, opieką Matki Bożej i św. Brata Alberta nadal pracowała z pasją, oddaniem, zaangażowaniem w służbie Bogu i naszej Parafii. Niech Bóg Panią błogosławi.  ks. Proboszcz Marek Janas                                                                   

 Będę Cię wielbił Boże mój i Królu,

I sławił Twoje imię przez wszystkie wieki

Każdego dnia będę błogosławił Ciebie.

Na wieki wysławiał Twoje imię.

Kochana Ewo Dostojna Jubilatko, srebrna Jubilatko o ciepłym pięknym głosie, przytoczony fragment dzisiejszego psalmu tak pięknie wpisał się w Twoje dziękczynienie Panu Bogu za ten czas, 25 lat posługi w tej parafii, Parafii św. Brata Alberta.

Dziś razem z Tobą dziękujemy Panu Bogu za ten czas i w imieniu całej naszej Wspólnoty jaką jest ta parafia , składamy Ci serdeczne gratulacje i słowa uznania za oddaną służbę Panu Bogu i Kościołowi.

Świętujemy piękny jubileusz Twojej pracy Droga Ewo, a właściwie powołania do odpowiedzialności za piękno świętych obrzędów. Bo praca , którą wykonujesz jako Organistka dodaje majestatu ceremoniom kościelnym, przez co zbliża nas do Boga. Twoja praca to nieustanne rozwijanie w sobie ducha modlitwy i wymaganie od siebie. W tej pracy nie ma miejsca na rutynę, ale jest miejsce i czas na pogłębianie wiary i modlitwę, na szczególne spotkanie z Bogiem.

Przez ten czas niestrudzenie w tej samej parafii, przez 25 lat przewodzisz śpiewom liturgicznym podczas Mszy św. i nabożeństw. W dni powszednie i święta służysz Panu Bogu i nam swoimi umiejętnościami, talentem, pięknym głosem i piękną grą na organach. Masz ogromną wrażliwość liturgiczną jak również kulturę i estetykę muzyczną , która przejawia się w wykonywaniu Twojej posługi zgodnie z przepisami liturgicznymi i duchem liturgii Kościoła, ciągle rozszerzasz repertuar śpiewów do których nas zapraszasz i utworów organowych.

Pragniemy wyrazić Ci droga Jubilatko słowa wdzięczności za to wszystko, za piękny śpiew i bogaty dobór pieśni , który niejedno poruszył serce i uniósł ku Bogu.

Dziękujemy za czas i serce jakie wkładasz w prowadzenie Chóru Parafialnego.

Ewo Ty kochasz to co robisz ,to się czuje bo śpiewasz sercem i z serca, wielbiąc Pana Boga. Bardzo zwracasz uwagę na to jak ważne jest rozumienie tego tekstu , który się śpiewa , bo przecież śpiew jest modlitwą.

Jak pisał św. Augustyn w Wyznaniach:

Kto śpiewa, dwa razy się modli  „Coraz bardziej jednak skłaniam się do pochwalenia tego obyczaju, że śpiewa się w kościele, aby poprzez przyjemności uszu mogła słabsza dusza wznosić się do stanu pobożności”

Dziękując jeszcze raz Panu Bogu za Twoją Osobę, i za Twoja posługę pośród nas, pracę-pasje i talent i serce , życzymy Ci na dalsze lata Twojej posługi obfitości Bożych łask na każdy dzień , niech Dobry Bóg darzy Cię dobrym zdrowiem, wypełnia Twoje serce radością i pokojem i miłością, niech obdarza życzliwością tych pośród których jesteś. Z serca polecamy Cię opiece Matki Bożej. Niech św. Cecylia patronka muzyki kościelnej i patron naszej parafii św. Brat Albert wypraszają u Pana Boga potrzebne łaski.

Niech Pan Ci Błogosławi i strzeże.

Szczęść Boże.

Lato w pełni - mój strój do kościoła. Na niedzielną Mszę świętą przychodzą osoby w różnym wieku, różnych stanów i o różnej wrażliwości, kształtowanej przez rodzinę, media, kontakty towarzyskie i zawodowe. Na Eucharystię przychodzimy wyłącznie dla Pana Boga i dla siebie, w tym miejscu wszyscy na wszystkich wpływamy, oddziałujemy, jesteśmy razem - jest to nasze wspólnotowe kontaktowanie się z Bogiem. Dlatego musimy szczególnie troszczyć się o to, by ten czas i przestrzeń były wolne od tego, co je może zakłócić, rozproszyć lub znieważyć. W kościele jesteśmy dla Pana Boga, nasz szacunek do Niego okazujemy także swoim strojem. Wiemy, że ludzie kulturalni potrafią przychodzić na spektakle teatralne, operowe czy koncerty w garniturze i stroju galowym. Każdy inny strój jest odbierany jako wyraz braku odpowiedniej kultury, obyczaju, czy wychowania. Na podobne spotkania nikt nie przyjdzie w klapkach plażowych, w krótkich spodenkach, nie mówiąc o wyzywających mini obcisłych spódniczkach, odkrytych ramionach, czy głębokich dekoltach. Tym bardziej należy zachować szacunek wyrażony w odpowiednim ubiorze wobec potężnego i miłosiernego majestatu Boga. Pamiętamy, że dawniej każdy miał specjalny świąteczny strój przeznaczony tylko na niedzielną msze świętą. Szkoda, że dziś zarzucono tę piękną tradycję. Przywróćmy tę piękną tradycję zachowując powagę miejsca i godność Osoby, z którą się spotykamy w kościele.

Zesłanie Ducha Świętego jest w dziejach Kościoła wydarzeniem jedynym. Jest dla Kościoła momentem narodzin. Człowiek rodzi się raz, nie rodzi się wiele razy. Pięćdziesiątnica wydarzyła się raz i w tym sensie jest niepowtarzalna, tak jak niepowtarzalne jest Bierzmowanie. Ale widać w samym tym prostym fakcie, że Łukasz dokładnie powtarza opis Pięćdziesiątnicy dwa rozdziały później to, co jest sednem: “Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym.”Powtarza to, kopiuje – to znaczy, że ten raz zesłania Ducha Świętego ma charakter inicjacyjny, jest jak wytryśnięcie źródła, jest taką łaską, która może być ciągle odnawiana, która jest otwarta na nieustanną aktualizację. Jest wydarzeniem, do którego można wrócić, nie powtarzając go, ale wzbudzając go w sobie. I to, co jest niewątpliwie zdumiewające, to za każdym razem, kiedy wzbudzamy w sobie łaskę Pięćdziesiątnicy, ona otwiera się przed nami w jeszcze inny sposób – jeszcze pełniej, jeszcze bogaciej i dokonuje się napełnienie człowieka Duchem Świętym.

Myślę, że wszyscy rozumiemy, że czymś innym jest napełnić piętnastolatka, a czymś innym jest napełnić pięćdziesięciolatka, a czymś innym jest napełnić dziewięćdziesięciolatka, bo każdy z nich ma inne doświadczenie życiowe i inne wyzwania życiowe przed sobą. Nie chodzi o to, żeby mówić, że piętnastolatek jest niedojrzały, ale każdy jest wypełniony na sobie właściwą miarę. Człowiek rośnie w życiu i nabywa coraz więcej takich wydarzeń i doświadczeń, których wcześniej nigdy nie miał, nawet sobie ich nie wyobrażał. A może sobie wyobrażał, ale ich nigdy nie przeżył. Przychodzi moment, że już wie o tym nie z książki, nie z jakiegoś teoretycznego wykładu tylko z doświadczenia. I to jest moment, w którym znowu musi być napełniony Duchem Świętym, by wznowić w sobie łaskę Pięćdziesiątnicy.

Pięćdziesiątnica rzeczywiście wydarzyła się raz i w naszym życiu wydarza się raz, tylko nie na zasadzie – raz i koniec, raz i przeszłość, raz i już do tego się nie da wrócić, tylko raz – w takim kluczu inicjacyjnym – wytrysnęło we mnie źródło i bije we mnie ciągle. Ciągle mogę do tego wrócić i tę łaskę w sobie aktualizować i wzbudzać.

I ciągle jest tak, że Duch Święty ma ambicje nas napełnić, ma pragnienie nas wypełnić. Nieraz mówimy przy bierzmowaniu – macie Ducha Świętego, a teraz chodzi o to, żeby On was miał. Stań się tym, kim jesteś. Jesteś człowiekiem napełnionym Duchem Świętym. Daj się napełnić Duchowi Świętemu sobą. Stań się tym, kim jesteś.

Nie chodzi o wydarzenie jednorazowe, w sensie przeszłe, tylko chodzi o relację, która jest jedna i ta sama ciągle, która się rozwija. Tu od razu widzimy coś, co jest niesłuchanie istotne: W Bierzmowaniu nie chodzi o Bierzmowanie, tylko chodzi o życie Duchem Świętym. 

Pięćdziesiątnica nie jest jednorazowa. Jest wydarzeniem nieustannie wznawianym.  Znajdźmy jeszcze dzisiaj taki moment, by zapytać siebie, na ile ja jestem człowiekiem pełnym Ducha, w jakiej mierze Duch Święty mnie wypełnia, bo On ma ambicje wypełnić mnie sobą. W jakiej mierze On mnie wypełnia?

Życzymy młodzieży naszej parafii dojrzałego życia wiarą na co dzień z Chrystusem, który jest Prawdą i Drogą i Życiem.

SYMBOLIKA BIERZMOWANIA

Nakładanie rąk na głowę jest gestem biblijnym (Rdz 48, 14; Kpł 9, 22; Lb 8,10; 27, 25...), który w liturgii należy do najstarszych obrzędów. W sakramencie bierzmowania włożenie ręki biskupa na głowę kandydata oznacza iż Duch Święty udziela mu się jako niewymowny Dar. W Dziejach Apostolskich czytamy, że Apostołowie wkładali ręce na ochrzczonych i otrzymywali Ducha Świętego (Dz 8, 15-17; 19, 5-6).

Krzyż jest świętym znakiem odkupienia (Kor l, 20) i wiary świętej (l Kor 1,17). Jest pieczęcią, którą nosi na sobie każdy, kto służy Bogu (Ap 7, 4). Wśród symboli chrześcijańskich zajmuje naczelne miejsce. Kreślenie znaku krzyża na czole bierzmowanego oznacza, że ma on prawo i obowiązek wyznawania swojej wiary świętej, która jest jego chlubą i nie powinien się jej wstydzić lecz odważnie ją wyznawać i bronić jej. Naznaczenie krzyżem zobowiązuje bierzmowanego do pewnej dyscypliny osobistej, polegającej na prowadzeniu swojego życia zgodnie z wymogami Ewangelii.

Krzyżmo święte jest oliwą zmieszaną z balsamem i poświęconą uroczyście przez biskupa we Wielki Czwartek, podczas tzw. Mszy Krzyżma. Nazwa Krzyżmo wywodzi się z Imienia: Chrystus (Christus - Chrisma - Krzyżmo) Symbolizuje Chrystusa, w którym człowieczeństwo złączone jest z Bóstwem.

Namaszczenie świętym olejem symbolizuje upodobnienie bierzmowanego do Chrystusa.
Podobieństwo to jest niezniszczalne i nosi nazwę znamienia Pańskiego lub pieczęci. Sprawcą tego podobieństwa i zjednoczenia z Chrystusem jest Duch Święty.
Stąd bierzmowany przez to święte namaszczenie ma pełne prawo do nazwy "chrześcijanin" czyli należący do Chrystusa i Jego Kościoła.

Oliwa w zastosowaniu liturgicznym symbolizuje Ducha Świętego, który jest źródłem darów nadprzyrodzonych. On przy chrzcie w Jordanie zstąpił na Jezusa i uczynił Go Chrystusem, to znaczy Namaszczonym czyli Mesjaszem.
Namaszczenie bierzmowanego oznacza umocnienie chrzestnych więzi z Chrystusem.

Balsam uzyskuje się z pewnego gatunku tropikalnego rododendronu przez nacięcie skóry. W takim sposobie uzyskiwania balsamu św. Ambroży dostrzega obraz łask wypływających z przebitego boku Chrystusa. Oprócz właściwości leczniczych, balsam posiada bardzo miły zapach. Przy poświęcaniu Krzyżma miesza się balsam z oliwą, by symbolizował ludzi, którzy udoskonaleni w sakramencie bierzmowania roztaczają w swoim środowisku miły aromat cnót chrześcijańskich. Św. Paweł mówi, aby bierzmowani chrześcijanie byli “miłą Bogu wonnością Chrystusa” (2 Kor 2, 15).

Właściwe znaczenie obrzędu poznajemy ze słów towarzyszących. Nałożenie rąk ma miejsce w obrzędach chrztu, bierzmowania, święceń, przy błogosławieństwach itp. Ze słów wiadomo dopiero o jakie nałożenie rąk chodzi.
W sakramencie bierzmowania nałożenie rąk biskupa oznacza i sprawia udzielenie